Ik was weer eens op pad gisteren. Mijn beste vriend, die waarschijnlijk twintig jaar geleden voor het laatst heeft gevist, had al eens gezegd wel een keertje mee te willen. Eindelijk hadden we een middag tijd om er op uit te trekken. Maar, meneer moest wel eerst nog een hengel kopen. Gelukkig is de Vrijbuiter op zondag open en heeft die een zeer behoorlijke visafdeling.
Het was meer gaan waaien dan ik had verwacht, en zo kon het dat we in een orkaan stonden te klooien om de lijn op z’n molen te krijgen. Daar is vast een goede truc voor, maar de rest van de dag hadden we zo nu en dan nog last van pruiken.
Eerst een tijdje op een voor mij onbekende spot gestaan waar ik met de trein vaak langs ben gekomen. Een aantal andere vissers waren ook op de been, maar hier gebeurde niks. Helaas raakte mijn maat wel zijn enige plugje vlak voor de kant kwijt. Een fiets? Geen idee, maar het wilde niet omhoog komen.
Vervolgens zijn we naar een wetering gegaan waar ik een paar dagen eerder een mooie snoek uit het water heb gehaald. Binnen 300 meter had mijn maat beet, maar helaas loste hij snel. Frustrerend, maar als je nagaat dat het bij mij twee maanden duurde voordat ik ook maar een aanbeet had dan was het zijn lucky day!
Twee collegavissers kwamen langs, dus ik begon een gesprekje. Ze spraken Engels en hadden niks gevangen zeiden ze. Toen ze wegliepen zal ik echter dat één van de twee een snoek in de hand had! Ik heb ze even duidelijk gemaakt dat je snoek terug moet zetten, in Gouda in ieder geval. De prutser heeft toen de snoek teruggezet, maar die was natuurlijk allang overleden 😥
Wij waren met de terugweg bezig en er gebeurde niet veel. Tot we op de precieze plek kwamen waar ik een paar dagen eerder ook ving. Ik stond er een stukje naast te vissen toen ik ineens een geweldig gespater hoorde. Wij snel erop af, en binnen een paar worpen had mijn maat beet. De snoek leek goed te zitten, maar toen we wat met de slip klooiden ging de lijn slap en was ‘ie weg. Weer balen dus!
Ik dacht niet dat het nog zou lukken, maar aan het water en de opspringende aasvisjes was duidelijk te zien dat hier meerdere snoeken actief waren. Er zat er dus snel weer één aan. Die hebben we toen maar zo snel mogelijk het water uit geschept. Dat was maar goed ook, want de haak was zo los. Meneer wilde niet met het beest op de foto, dus toen heb ik nog even geposeerd. Helaas ging er iets niet goed, want ik heb nu een foto van de prachtige omgeving met op de voorgrond een wazig figuur met een wazige vis 😆
Al met al een mooie dag. Ik heb dan wel niks gevangen, maar ik vond het al hartstikke tof dat mijn vriend wel wat heeft gevangen. Uiteraard zin ik wel op een snelle herkansing… 😎