Ik had bezoek uit Australië, en aangezien vissen daar een nationale hobby is leek het de perfecte bezigheid. Het was koud, het gras was nat, de vissers onervaren…

We zijn maar begonnen aan mijn meest productieve sloot, met lopen en werpen. David keek zijn ogen uit, naar de mist en de vorst op de planten aan de kant. Het was een mooi sfeertje, zo met z’n tweeën in de stille winter.

Na ongeveer een uurtje, kreeg David een zichtbare aanbeet die hij niet wist te verzilveren. Ik heb het niet gezien, maar waarschijnlijk is er niet goed aangeslagen want hij heeft de snoek wel voelen hangen. Dezelfde vis kwam vervolgens nog twee keer kijken bij zijn plug, maar wilde ‘m toch niet. Dat was voor David wat vreemd, maar ja, zo is de snoek.

Een kwartier daarna kregen we toch nog een vis aan wal. Ik voelde ineens een behoorlijke verandering van richting in de lijn en zette haak stevig. Zo actief kom ik ze niet vaak tegen, hij zwom alle kanten op en ik voelde echt veel beweging. David zag vanaf de kant wat er aan de hand was: vals gehaakt. Snel geschept dus, en we vonden één dreg in de zij van de snoek. Wel een mooi beest, van een behoorlijk formaat. Wij schatten ‘m aan de hand van foto’s op zo’n 70 centimeter.

Een mooie vis, vonden we allebei, en David was blij er één te hebben gezien. Op de terugweg had ik nog een keer een aanbeet, maar er werd niet goed gehapt.

Even thuis opwarmen en lunchen, en ’s middags weer erop uit. De bruggetjes van een nabijgelegen polderdorp waren wat druk qua verkeer en lieten we snel links liggen. Dan maar een natuurpark aan de rand van Gouda. Daar was het prachtig, maar helaas bleef het water stil. Geen snoek voor de Aussie dus, maar wel een mooie dag!