Vanwege de verjaardag van Freek was ik afgelopen zaterdag samen met Boudewijn op bezoek in Utrecht. Omdat Freek en ik de afgelopen tijd een paar keer zijn gaan vissen, hebben we ‘m een visdoos met wat kunstaas cadeau gedaan. Er werd al snel geconcludeerd dat we dan ook maar even op pad moesten.
Boudie heeft waarschijnlijk al zo’n twintig jaar niet meer gevist en nog nooit een snoek gevangen maar wilde ook wel een hengel lenen. “Je zal zien dat Boudie de vis vangt vandaag”, grapten we met z’n drieën. We begonnen op de Kromme Rijn. Een mooi water in een mooie omgeving, maar het stroomde wel behoorlijk. Aangezien ik geen ervaring heb met stromend water had ik eigenlijk geen idee van waar ik moest vissen.
Na een half uurtje kwamen we bij een riviereilandje en een brug. Hier was het wat rustiger, dus we deden een rondje eiland in de luwte van de stroming. Terwijl Freek en ik naar een ijsvogel stonden te kijken en de hoop al behoorlijk waren verloren, hoorden we Boudewijn roepen. Beet! Er hing een schattig snoekje van een centimeter of 35 aan de Sebile Swingtail Minnow plug. Even scheppen met het net, en de eerste snoek voor Boudewijn lag op de kant.
Omdat de Kromme Rijn verder niet veel aanknopingspunten bood, besloten we om het nog ergens anders te proberen. Freek en ik hadden het al eens erover gehad om het in de wateren rondom het Huis voor de Provincie in Utrecht te proberen, dus met z’n drieën weer in de 206 en gaan. Ik werk zelf voor de Provincie Utrecht, dus het leek mij wel een lollig idee dat ik op loopafstand van kantoor misschien een snoek zou vangen.
Er ligt daar best mooi water, met een hoop riet, overhangende struiken en bomen, en bruggetjes. Mooi zwart helder water bovendien. Dit soort plekken doet mij altijd wat denken aan de barramundivisserij waar ik in Australië meer bezig was. Zoeken naar hoekjes, beschutting, boomstammen…
Ik dacht één keer een flits te zijn onder mijn plug, maar heb verder geen actie gehad. Ook bij Freek bleven de aanbeten uit.
Boudie hing zijn plugje eventjes in een klein inhammetje vanaf een loopbrug, gaf twee tikjes en zag snoek! Nog een keertje proberen, en toen was het raak. Een mooie vis, stukje groter dit keer. Toch zeker een centimeter of vijftig.
“Ik ben om”, aldus Boudie.